Kendimi bildim bileli bir şeyler yazarım. Anı yazarım, günlük yazarım, şiir yazarım.. Kendimi başka nasıl ifade ederim bilmiyorum. Müziğe yeteneğim yok.. Bir müzik aleti çalamam ben. Onun yerine kelimelerimi fısıldıyorum ötmeye yeltenen kuşlara.. Ya da bale pabuçlarım yok adımlarımı gösterecek ama kelimelerim var yüreğimi gösterir onlar benim..
Hoş geldiniz.
Sürç-i Lisan edersek, affola..

Özlemek Ölmekten Fazlaymış


""Özlemek" "Ölmek"ten sadece iki harf fazla be çocuk.. " demiş Cemal Süreya..

Bana 42 gün önceye kadar sorsan şair burda ne demek istemiş diye sana cevabım; "Özlemenin ölmekten daha acı, daha zor bir duygu olduğunu anlatmıştır." olurdu.. Meğer işin aslı öyle değilmiş ya da belki öyledir..

Olsa şimdi Cemal Süreya karşımda.. Ona da koysak bir tek.. Ve sorsak.. "Üstad sen ne demek istedin?".. Ne cevap alırız bilinmez.. Ama sonra sorsak " Üstad peki öleni özlemek kaç harf hesabına denk düşer? Var mı bunun bir aritmetiği, cebiri.." diye.. "Varsa hesapla çöz şu mevzuyu da bilelim içimizdeki durmadan kanayan yaranın ilacını" olmaz mı..

Olsa şimdi Cemal Süreya karşımda..  Ona da koysak bir tek.. Ve sorsak.. "Ne zaman geçecek üstad, ne zaman bitecek kalbimizdeki bu karanlık.." Biliyorum bu sefer vereceği cevabı.. "Yarından bir şeyler beklemekle geçiyor ömrümüz!" diyecek.. Ve ben susacağım..

Boşver sen Cemal Süreya'yı.. Olsan şimdi karşımda.. Sana da koysak bir tek.. Hiç bir şey demeye gerek yok. Öylece sussak.. Ben yine her kadeh kaldırışımda bu dünyada sadece sana dediğim sözleri söylesem.. "Cam cama değil cancana" desem de kadehleri tokuşturur gibi yapıp elimin üstünü elinin üstüne değdirsem.. Vücudunda dolaşan kanın sıcaklığını, seni hissetsem bir kaç saniye..

Olsan şimdi karşımda.. Sana da koysak bir tek.. Öylece sussak dünyanın en büyük sessizliğine.. Sesimde söyleyemediğim sözler olsa.. Sen burda olsan..

"Özlemek" "Ölmek"ten sadece iki harf fazla be çocuk.. Sen öldün, ben özlüyorum..
Işıklar içinde uyu kardeşim..


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder